«گفتارهای زمینه» مجرای نشر متونی‌اند که در پویایی دورانی از گفتمان هنر و فرهنگ نقش مهمی داشته یا دارند. هر جلد از این مجموعه، خواه تک مقاله باشد و خواه سلسله‌ای از مقالات، همواره به یک موضوع محوری می‌پردازد. اگر چه سرراستی بیان همواره از اولویت‌های ماست، زمینه گفتارها را ساده‌سازی نمی‌کند.
«سخن گفتن از جانب تصویر» شماره‌ی اول از سال دوم زمینه است. در سال پیش‌رو، قصد داریم به ارتباط گفتمان و هنر بپردازیم. مجموعه مقالاتی که در شماره‌ی حاضر گردآورده‌ایم دیدی عمومی از فرمالیسم و عبور از فرمالیسم به دست می‌دهد. مقالات بدنه‌ی مجله تاریخ حدود صد سال اخیر این گفتمان را از مسیر متفکران جریان‌ساز هر نسل از منتقدان دنبال می‌کند. ضمیمه‌ها این بار دو مصاحبه از منتقدانی کمابیش هم‌سو و هم‌نسل است که نمایندگان گفتمان این شماره در زمان حاضر هستند.
«گفتارهای زمینه» مجرای نشر متونی‌اند که در پویایی دورانی از گفتمان هنر و فرهنگ نقش مهمی داشته یا دارند. هر جلد از این مجموعه، خواه تک مقاله باشد و خواه سلسله‌ای از مقالات، همواره به یک موضوع محوری می‌پردازد. اگر چه سرراستی بیان همواره از اولویت‌های ماست، زمینه گفتارها را ساده‌سازی نمی‌کند.
نامه‌های زمینه متونی هستند که با این که رویکردی هم‌راستا با زمینه دارند بهتر است مستقل منتشر شوند. دلایل این استقلال انتشار گاه خواسته‌های مجله و گاه ترجیح مولفان و مترجمان متون است. گر چه این جزوه‌ها اغلب در تفصیل مسائل مرتبط با پرونده‌های زمینه می‌آید، تحریریه ی زمینه از هر مشارکتی در این بخش استقبال می‌کند. نامه‌های زمینه اگر کمال بیابد پایگاهی برای بازتاباندن دغدغه‌های کسانی خواهد بود که در این بوم برای این بوم اندیشه می‌کنند.
نامـــــه‌های زمیــــنه متونی هستند که با این که رویکردی هم راستا با زمیــــنه دارند بهتر است مستقل منتشر شوند. دلایل این استقلال انتشار گاه خواسته‌های مجله و گاه ترجیح مولفان و مترجمان متون است. گرچه این جزوه‌ها اغلـــب در تفصیل مسائل مرتبط با پرونده‌های زمینه می‌آید، تحریریه‌ی زمیـــــنه از هـــر مشارکتی در این بخش استقبال می‌کند. نامه‌های زمینه اگر کمال بیابد پایگاهی برای عمومی بازتاباندن دغدغه‌های کسانی خواهد بود که در این بوم برای این بوم اندیشه می کنند.
شـــماره‌ی حاضــــر از «زمیـنه» طیــف گسترده‌ای از مطالعات در زمینه‌ی مســـــئله‌ی اصالت آثار هنری را در بر می‌گیــــرد. مقاله‌ی «جعل و از آن خودســـازی» که بخش‌هایی از آن یک بار پیش از این به فارسی برگردادنده شده، این بار کامل منتشر شده است. مقاله‌ی دیگری در شرح تکوین و دامنه‌ی جست‌وجوی رشته‌ی نوپدید «پژوهـــش خاستگاه» است و جستار کوچکی نیز که به پیوست آن آمده نمونه‌ای کامل از عملکرد این گونه‌ی تازه‌ی پژوهش است. در ضمیمه نیز مثل معمول به تاریخ این سؤال در بوم خودمان بازگشته‌ایم و در دو مصاحبه به گفتگ درباره‌ی گذشته و حـــال آن پرداخته‌ایم.
نامه‌های زمینه با این‌که رویکردی هم‌راستا با زمینه دارند، بهتر است مستقل منتشر شوند. دلایل این استقلالِ انتشار گاه خواسته‌های مجـــــله و گاه ترجیــــح مؤلفان و مترجمان متـون است. گرچه این جــــزوه‌ها اغلب در تفصیل مسائل مرتبط با پرونده‌های زمینه می‌آیند، تحریریه‌ی زمینه از هر مشارکتی در این بخش استقبال می‌کند. نامه‌های زمینه اگر کمال بیابند پایگاهی برای بازتاباندن دغدغـــه‌های کســــانی خواهد بود که در این بـــوم برای این بوم اندیشه می‌کنند.
شماره‌ی حاضر در مورد یکی از پیوندهای ارزش اثر هنری با باقی ارزش‌های جهانی است که هنرمند در آن زندگی می‌کند. این پیوند را به‌طور کلی می‌توان ارزش‌گذاری خواند چرا که نفس پرسش از این‌جا طرح می‌شود. اما از آن رو که چنین عنوانی برای نامیدن بخش بسیار بزرگ‌تری از جهان اثر هنری به کار می‌رود، و با توجه به این‌که هدف ما در این شماره بیش‌تر معطوف به جنبه‌های اقتصادی است، آن را قیمت‌گذاری نامیدیم. این عنوان در بخش‌هایی از تاریخ اقتصاد هنر که پاترون‌ها و حامیانْ زیستِ هنرمند را تأمین می‌کرده‌اند کم‌تر متوجه ارزش آثار و بیش‌تر مربوط به جایگاه هنرمند است. در جایی دیگر که بحث خود اثر است مقصود ارزش مادی آثاری است که هنرمند تولید کرده. گرچه این دو پاره هرگز از هم دور نمی‌شوند، در نظر داشتن تفاوت آن‌ها همواره ضروری است.
نامه‌های زمینه با این‌که رویکردی هم‌راستا با زمینه دارند، بهتر است مستقل منتشر شوند. دلایل این استقلالِ انتشار گاه خواسته‌های مجله و گاه ترجیح مؤلفان و مترجمان متون است. گرچه این جزوه‌ها اغلب در تفصیل مسائل مرتبط با پرونده‌های زمینه می‌آیند، تحریریه‌ی زمینه از هر مشارکتی در این بخش استقبال می‌کند. نامــــه‌های زمیـــنه اگر کمــال بیابند پایــگاهی برای بازتــاباندن دغـــدغه‌های کســـانی خــــواهد بـــود کـــه در این بـــوم برای ایـــــن بوم اندیـــــشه می‌کنند.
این آخرین شماره‌ی مجموعه‌ی مالکیت فکری است که از اسفندماه در زمینه منتشر کرده‌ایم. این بار ساختارهای جایگزین کپی‌رایت و موارد مصرف آن‌ها را بررسی کرده‌ایم. عمده‌ی تمرکز ما بر نظریه‌ی فرهنگ باز و امتداد عملی آن، «کریتیو کامنز»، است. فرهنگ باز و بدنه‌ی حقوقی آن، «کریتیو کامنز»، از پرمصرف‌ترین آیین‌نامه‌های جایگزین کپی‌رایت است. این ساختار در پیگیری دعاوی مالکیت فکری در صنعت نرم‌افزار کاربرد فراوان دارد و در این استفاده‌ی مدام تکامل یافته و در حال حاضر فراگیرترین ساختار حقوقی ناظر به حقوق مؤلف بعد از چارچوب کپی‌رایت است.
نامه‌های زمینه با این‌که رویکردی هم‌راستا با زمینه دارند، بهتر است مستقل منتشر شوند. دلایل این استقلالِ انتشار گاه خواسته‌های مجله و گاه ترجیح مؤلفان و مترجمان متون است. گرچه این جزوه‌ها اغلب در تفصیل مسائل مرتبط با پرونده‌های زمینه می‌آیند، تحریریه‌ی زمینه از هر مشارکتی در این بخش استقبال می‌کند. نامه‌های زمینه اگر کمال بیابند پایگاهی برای بازتاباندن دغدغه‌های کسانی خواهد بود که در این بوم برای این بوم اندیشه می‌کنند.
این شماره‌ی زمینه به بحث درباره‌ی پایه‌ها و ساختارهای کلی مالکیت اندیشه می‌پردازد. در ابتدا گفتاری در ارتباطِ عموماً مخدوشِ مالکیت فکری و استثمار و منفعتِ عامه آورده‌ایم. پس از آن به توصیف ساختار قانونی ناظر بر مالکیت اندیشه و بحران‌هایش در عصر اینترنت پرداخته‌ایم. بخشی که در شرح مفهوم استفاده‌ی منصفانه آمده نقل قول عین‌به‌عین متن قانون جاریِ ناظر بر این مفهوم است. مثالــی هم برای مواردی آورده‌ایم که تحت حمایت قانون مالکیت اندیشه نیستند. تعدد ارجاع متون این بخش به مثال‌ها و اتفاقاتی که در جهان انگلیسی‌زبان رخ داده به سبب ابعاد اقتصادی نشر در این جهان و پرشمار بودن موارد دادرسی شده در تاریخ جهان انگلیسی‌زبان است. بخشی که در پی آن آمده تحلیل وضعیت بحران‌زده‌ی اجرای قانون مالکیت فکری در ایران است.
شماره‌ی حاضر مجموعه مقالات و گفت‌وگوهايى درباره‌ى ارتباط اقتصاد و هنر به گسترده‌ترين معناست. سازمانى كه پيش از هر‌چيز در نظرمان ضرورى است اول بازگشتن و بازگفتن مفاهيم بنيادى هر بحث و دوم تلاش براى ترجمه‌ى اين مبادى به مقدورات و خصايل بسترِ بوم‌مان. ابتدا مقالاتى در بازانديشى ملاحظات و مفاهيم اوليه گردآورده‌ايم و بعد ضميمه‌ى اين دفتر را به گفت‌وگو با فعالان فضاى هنرهاى تجسمى ايران نشستيم تا بستر بومى و مصاديق عينى نيم اول مجله را بشناسيم. اين است كه به يك معنا مغز مطلب در اضافت آن است و بدنه در توضيح ضمايمش مى‌آيد. اين همواره روش معمول كار ما خواهد بود.